W sanktuarium Matki Bożej Bolesnej w Licheniu odbyły się uroczystości związane z Jubileuszem Wolontariuszy. Podczas niedzielnej Mszy św. modlono się w intencji osób zaangażowanych w pomoc starszym, ubogim, chorym i niepełnosprawnym.
Wolontariat, jako bezinteresowna służba drugiemu człowiekowi, został szczególnie doceniony przez papieża Franciszka, który podczas obchodów w Watykanie podkreślił jego znaczenie dla społeczeństwa:
– Wasze poświęcenie budzi nadzieję w całym społeczeństwie. Na pustyniach ubóstwa i samotności wiele małych gestów bezinteresownej służby sprawia, że rozkwitają zalążki nowego człowieczeństwa – mówił Ojciec Święty.
Mszy św. w licheńskiej bazylice przewodniczył ks. Adam Stankiewicz MIC, który w homilii zaznaczył, że wolontariusz to ktoś, kto nie tylko ma serce, ale i czas dla drugiego człowieka. W nabożeństwie uczestniczyli wolontariusze związani m.in. z Hospicjum im. św. Jana Pawła II w Koninie, Hospicjum im. św. Stanisława Papczyńskiego w Licheniu oraz Caritasem okręgu Konin.
Ks. Artur Kosierb, dyrektor Caritasu, mówił o wolontariacie jako przestrzeni, w której każdy może znaleźć swoje miejsce – w pomocy seniorom, ubogim, chorym, osobom niepełnosprawnym czy poprzez działalność misyjną.
– Wolontariat to służba w miłości. Jeśli zamkniemy miłość Boga w sercu, przestaje ona owocować, ale kiedy nią się dzielimy – zaczyna się rozszerzać – podkreślił.
Z kolei Konrad, wolontariusz Caritasu, mówił o tym, jak pomoc innym wpłynęła na jego spojrzenie na świat:
– Wolontariat uwrażliwił mnie na potrzeby drugiego człowieka. Pokazał mi, że ludzie ubodzy materialnie są często bogaci duchowo, w przeciwieństwie do tych, którzy mają wiele, ale nie odczuwają radości z życia.
Na zakończenie Mszy św. ks. Adam Stankiewicz MIC przypomniał słowa Jezusa: Byłem głodny, a daliście mi jeść; byłem spragniony, a daliście mi pić; byłem chory, a odwiedziliście mnie. Podkreślił także, że gdy brakuje sił i przychodzi zniechęcenie, warto spojrzeć na Krzyż, który jest źródłem wzmocnienia.
Symbolicznym gestem podczas uroczystości było przyniesienie w procesji z darami serca z zaznaczonym na nim zegarem – wyrazem tego, że każdy może być wolontariuszem, jeśli tylko znajdzie w swoim sercu przestrzeń dla drugiego człowieka i czas, by mu towarzyszyć.