W wielu miastach Polski od kilku lat organizowane są obchody rocznicy Zbrodni Katyńskiej w formie Marszu Cieni. W Wolsztynie blisko 100 rekonstruktorów z całej Polski w historycznych mundurach przygotowuje inscenizację ostatniego etapu Golgoty Wschodu. Podczas rekonstrukcji oficerowie są przewożeni wagonami kolejowymi na miejsce kaźni – stację Gniezdowo, gdzie zostaje przedstawiona symboliczna scena mordu – rozładunek jeńców i śmierć strzałem w tył głowy
Zapraszamy wszystkich chętnych do uczestnictwa w marszu.
Organizatorzy: Instytut Pamięci Narodowej Oddział w Poznaniu oraz Stowarzyszenie Miłośników Historii Wojskowości przy Lubuskim Muzeum Wojskowym w Drzonowie, Urząd Miasta w Wolsztynie.
O początkach i idei Marszu Katyńskiego mówi Tomasz Karasiński, główny organizator i pomysłodawca:
„Zaczęło się osiem lat temu, choć o sposobie upamiętnienia Zbrodni Katyńskiej myśleliśmy już wcześniej. Jak przy każdym tego typu projekcie zastanawialiśmy się, jak w godny sposób przypomnieć o tej potwornej zbrodni popełnionej na Polskim Narodzie. Pomysł właściwie był tylko jeden – milczący marsz, którego przesłaniem będzie hasło »Nie zapominajcie o nas«, a poszczególne jego elementy będą przypominać o golgocie narodu. Pierwszy Katyński Marsz Cieni symbolicznie rozpoczęliśmy na warszawskiej Pradze przy tzw. pomniku »Czterech Śpiących« i przy Cerkwi. Zostały tam odegrane przez rekonstruktorów w niemieckich i sowieckich mundurach sceny IV Rozbioru Polski. Nie spotkało się to jednak z przychylnością duchownych prawosławnych i już od następnego roku marsze zaczęły ruszać spod Muzeum Wojska Polskiego. Od samego początku brało w nich udział ponad stu rekonstruktorów z całej Polski i były wzbogacane o dodatkowe elementy mające przypomnieć o ofierze, jaką złożyła polska inteligencja. Na postojach, które my nazywamy »drogą krzyżową«, są czytane listy znalezione w dołach katyńskich, przypominamy poszczególne postaci oficerów, w tym bardzo często nam bliskie poprzez więzy rodzinne. Staramy się przypominać wydarzenia związane z życiem w obozach, tak duchowym jak i codziennym.”