Słowo kimono, które można przetłumaczyć jako „rzecz do noszenia”, jest rozpoznawane niemal na całym świecie. Dzieje się tak nie tylko dlatego, że kimono postrzegane jest jako tradycyjny japoński ubiór czy dzieło sztuki, ale też dzięki charakterystycznemu krojowi przypominającemu literę T. Ten geometryczny kształt z szerokimi rękawami stworzony z prostych pasów materiału stanowi punkt wyjścia dla projektu kimona niezależnie od jego rodzaju.
Forma. Wzór. Symbol.
Tradycyjne kimona z kolekcji Muzeum Sztuki i Techniki Japońskiej Manggha
Różnorodność w tradycyjnym japońskim kimonie osiągana jest poprzez wykorzystanie wielu rodzajów tkanin i wzorów. Zdobienia wykonywane ręcznie lub maszynowo uzyskiwane są rozmaitymi metodami: tkanymi, malowanymi czy z użyciem haftu. Przygotowanie ręczne materiałów na kimono odbywa się dzisiaj w wyspecjalizowanych warsztatach, częściej jednak korzysta się z pomocy maszyn i komputerów. Prosta forma kimona daje możliwość skupienia się na jego dekoracji. Zastosowanie wielu technik i niezwykła pomysłowość projektanta przy tworzeniu wyszukanych wzorów i motywów doprowadziły do tego, że kimono stało się jedną z najpiękniejszych form japońskiej sztuki, a kolejne epoki kreowały jego określone style.
Obrazy użyte w kimonie to piękne, barwne dekoracje, często mające również znaczenie symboliczne. Twórcy kimon najchętniej sięgają do przedstawień zmieniającego się wraz z porami roku świata natury: roślin, zwierząt, wyobrażeń wody, fal, chmur czy płatków śniegu. Charakterystyczne są również kompozycje oparte na zawiłych wzorach geometrycznych, zwykle nawiązując do kształtów występujących w naturze, takich jak zygzaki, kratki i pasy. Projekt wzoru stanowi zawsze ściśle przemyślaną kompozycję i nawet jeśli kimono zmieni kształt po założeniu go na osobę, widoczne dla oka pozostanie zawsze to, co najciekawsze.
Zapraszamy dziś do spojrzenia na kimona i pasy obi pod kontem ich dekoracyjności zawartej w prostej formie. W dobie konsumpcyjności chciałabym, aby wystawa była szczególnym zaproszeniem do czerpania inspiracji, przetwarzania formy, kompozycji czy dekoracji i koloru we własnych działaniach twórczych i wyrażaniu siebie poprzez modę, ubiór oraz otaczające nas przedmioty.
Joanna Haba
