W minioną sobotę uroczyście świętowaliśmy w Helenowie Drugim 100-tną rocznicę istnienia szkoły podstawowej. I chociaż placówka nie jest już samodzielną jednostką (w 2012 roku została zlikwidowana i na jej zrębach powstała szkoła Helenów-Święciec prowadzona przez stowarzyszenie "Jesteśmy razem"), fizycznie nie przestała istnieć. O tym fakcie nie zapomnieli prezes stowarzyszenia Jarosław Gotowała i dyrektorka szkoły Magdalena Woźniak, którzy podjęli się trudu organizacji tego wydarzenia, które doskonale wpisuje się w 100-lecie obchodów odzyskania niepodległości.
Mszą św. dziękczynną odprawioną przez miejscowego proboszcza, ks. Henryka Kulika rozpoczęło się to świętowanie. Wśród zaproszonych gości, między innymi byli: Józef Drop – wójt gminy Kramsk, Maria Kordyl – sekretarz gminy, Andrzej Nowak – radny powiatowy, Danuta Trzcińska-Czarnecka -córka patrona i zarazem budowniczego szkoły, Marian Rusin – radny gminy i kandydat na Wójta Gminy Kramsk w nadchodzących wyborach, byli dyrektorzy, nauczyciele oraz absolwenci zacnej Jubilatki (była wśród nich najstarsza absolwentka Maria Polniak). Orkiestra dęta pod dyrekcją Przemysława Domagalskiego oraz wiersz dedykowany szkole w autorskim wykonaniu Klemensa Staszaka, absolwenta, dopełniły reszty.
Po krótkich słowach powitania i złożenia kwiatów przy obelisku patrona Kazimierza Trzcińskiego, trzypokoleniowa rodzina w osobach: Maciej Wróbel, Aneta Wróbel, Andrzej Michalak posadziła symbolicznego buka ufundowanego przez Annę Urbaniak – kandydatkę na urząd Wójta Gminy Kramsk (w tym roku, w październiku odbywają się wybory samorządowe).
Obecnym dyrektorom złożono okolicznościowe podziękowania. Nie zabrakło czasu na wspomnienia i rozmów o przyszłości placówki. Na scenie zaprezentowali się uczniowie szkoły w okolicznościowym programie artystycznym. Z nutą refleksji zaśpiewała Natalia Smolarz. Był ogromny tort i 100 balonów, które ten radosny nastrój przeniosły w odległe przestworza.
Po części oficjalnej były uciechy dla najmłodszych, którzy pod opieką swych rodziców bawili się do późnych godzin wieczornych. Zapadł zmierzch i żal było opuszczać to zgromadzenie. Często słyszane "jesteśmy razem", w kontekście tych obchodów daje mi trochę do myślenia. "Bądźmy razem" – by następne pokolenia miały do czego wracać i co wspominać.
