Instytut Pamięci Narodowej i Instytut Historii im. Tadeusza Manteuffla PAN uruchamia nową, uzupełnioną wersję portalu „Bibliografia Historii Polskiej” pod dotychczasowym adresem bibliografia.ipn.gov.pl. Bibliografia została uzupełniona o kolejne roczniki z lat 2012–2015 i będzie sukcesywnie uzupełniana dzięki współpracy pomiędzy IH PAN i IPN. Równocześnie zapraszamy do korzystania z prowadzonej przez IH PAN bazy za lata 2016-2018 pod adresem http://ihpan.expertus.com.pl/.
W najnowszej wersji portalu bibliografia.ipn.gov.pl został zastosowany nowy silnik bazy umożliwiający szybsze przeszukiwanie serwisu, zmieniono layout – jest teraz w pełni responsywny i zgodny z zasadami dostępności i czytelności dla stron internetowych WCAG 2.1, stworzono w pełni funkcjonalną wersję dostosowaną do urządzeń mobilnych.
Polska narodowa bibliografia historyczna obejmuje druki zwarte (monografie, wspomnienia i relacje, wydawnictwa źródłowe), a także artykuły i inne drobniejsze publikacje odnoszące się do historii Polski i jej ziem w historycznych granicach, od starożytności do czasów współczesnych, a także do dziejów polskiej emigracji politycznej i Polaków za granicą. Wersja elektroniczna zasadniczo zawiera te same rekordy (opisy bibliograficzne) co kolejne roczniki wydawane w formie książkowej przez IH PAN.
„Bibliografia Historii Polskiej” już od ponad 100 lat dokumentuje dorobek polskiej historiografii. Wywodzi się z bieżącej bibliografii publikowanej na łamach „Kwartalnika Historycznego” od 1901 roku. Po II wojnie światowej wznowiona jako rocznik według koncepcji Jana Baumgarta, wydawana była początkowo przez Polskie Towarzystwo Historyczne. Z chwilą utworzenia w 1953 roku Instytutu Historii PAN, przejął on pracę nad bibliografią, a konkretnie jego krakowska placówka, która obecnie funkcjonuje pod nazwą Pracownia Bibliografii Bieżącej.
Kolejne tomy bibliografii pokazywały dorobek historiografii w zakresie polskiej historii w danym roku, obrazowały ważne dla środowiska historyków zainteresowanie określonymi zagadnieniami, „mody” na pewne tematy, pokazywały „białe plamy”, pozwalały ustalić, kto, kiedy, w jakim zakresie prowadził badania, aby mieć pewność, że nie powiela się badań już przez inne osoby podejmowanych. Trzeba też podkreślić, że dokumentując dorobek historiografii polskiej, „Bibliografia Historii Polskiej” wpisuje się również w proces utrwalania dziedzictwa narodowego.
