Ocena: 8
17 9

Dyskryminacja w imię równouprawnienia czyli kanapowy kongres kobiet (Felieton)

Konin 25.02.2013 06:21

Imprezę, która odbyła się w sobotę w Oskardzie nazwano najważniejszym wydarzeniem społeczno-kulturalnym roku. Nazwanie jej ten sposób jest tegorocznym szczytem megalomanii, zwłaszcza, że nie była to ocena, lecz zapowiedź. Choć i po konwentyklu słyszałem achy i ochy, że organizatorki piękne, wrażliwe, mądre i zaradne.
Będę ironizował, bo na dyskusję szansy nie było. Na scenie rozsiadły się panie panelistki, by ex cathedra głosić swoje „jedynie słuszne poglądy na wszystko”, uzurpując sobie przy tym prawo do reprezentowania połowy społeczeństwa w sytuacji, gdy – biorąc pod uwagę wydźwięk ideowy - była to reprezentacja nieledwie ćwierci, a pewnie i mniejszej części. Był to bowiem z nazwy Kongres Kobiet i umysł niećwiczony w logice mógłby powziąć domysł, że reprezentowane będą interesy i poglądy wszystkich kobiet. Nawet tych świeżo naturalizowanych, jak zaproszona i - ku rozpaczy wielu chętnych do "sfotografowania się z niedźwiedziem" – nieobecna niedoszła wicemarszałkini.

Wracajmy jednak do imprezy, która błędnie nazwana została Kongresem Kobiet. Winna bowiem nazywać się kongresem kobiet postępowych, nowoczesnych albo jakoś tak. Lewicowość opinii pozwala stwierdzić, że to kongres zdecydowanej ich mniejszości. Z kolei zamknięta formuła paneli - pytania od publiczności podawane na kartkach - przywodzą na myśl „otwarte” spotkania z politykami i każą zakwestionować deklaracje o apartyjności.
Najistotniejszą jednak kwestią winna być polemika z poglądami. Problem w tym, że poglądy, z którymi dałoby się dyskutować pochodziły z importu. Z regionu były przesądy, kompleksy i megalomania. Wyobrażenie o świecie, nie zaś wiedza o nim. Wielogodzinna impreza poznawczo okazała się kompletnie jałowa. Diagnoza sytuacji niczym z Wikipedii, powierzchowność dyskusji i raport końcowy (wnioski po kongresie) – apel do władz wszystkich szczebli, który spokojnie streścić można do stwierdzenia: "chcemy, by władze zrobiły wszystko, aby Polska rosła w siłę, a ludziom żyło się dostatniej".

Cóż, uświadomiłem sobie teraz, że jednak dowiedziałem się czegoś nowego. Że w opinii pań kongresmenek na przeszkodzie aktywności kobiet i kamieniem u nogi na drodze do kariery jest konkordat, a źródłem stereotypów na temat kobiet jest tradycja judeochrześcijańskiego patriarchatu, bo przecież wiadomo, że wśród Apostołów była jedna niewiasta, a Matka Boska powinna być czczona na równi z Ojcem i Synem. Wtedy byłoby równo i sprawiedliwie.
Mówiąc zaś całkiem poważnie, ze sceny padło kilka ważnych opinii i ciekawych wypowiedzi: o tym, żeby nie lekceważyć profilaktyki antynowotworowej czy historia pani Marianny, która od lat uczy Polaków na Syberii języka ojczystego. Były to dwie osoby, które dla innych robią coś konkretnego, ważnego i pożytecznego. W przeciwieństwie do organizatorek, które robią sobie politykę, publicyty lub biznes. I nie znaczy to, że lekceważę problemy kobiet. Bynajmniej. Tyle tylko, że tańcem nie zmniejsza się przestępczości seksualnej (jest akurat przeciwnie – kobiecy taniec zwiększa zainteresowanie mężczyzn wiadomą aktywnością, więc jest to w istocie zachęta dla wyzbytych hamulców degeneratów). Gadaniem nie rozwiązuje się problemów, chyba, że własne z nadmiarem wolnego czasu. Bo nic – poza pełnym pustosłowia, nie opisującym żadnych problemów a zatem nie mogącym zaoferować rozwiązań apelem do władz panie kongresmenki nie wydaliły po imprezie. Swoją drogą – dziwnie czuć się musieli przedstawiciele samorządu miejskiego i powiatowego jako adresaci postulatów w sytuacji, gdy oba te samorządy na mocy ustaw parlamentu lub własnych uchwał realizują zadania w zakresie owych postulatów...

I Koniński Kongres Kobiet przeszedł do historii. Mam nadzieję, że – w tej formule - na zawsze. Najważniejszą częścią kongresu okazał się pokaz Fundacji Otwarcie. Oni nie gadają o problemach, oni je mają i potrafią z nimi efektywnie walczyć.

P.S. Żeby nie być gołosłownym - oto płód intelektualny kongresu, czyli - czego kongresmenki oczekują od władzy:
1. Podejmowania działań mających na celu łamanie stereotypów płci oraz kreowanie akceptacji dla aktywności zawodowej, społecznej i politycznej kobiet.
2. Tworzenia warunków ułatwiających kobietom podejmowanie pracy i realizację ambicji zawodowych.
3. Zapewnienia dostępności do świadczeń medycznych i profilaktyki zdrowotnej.
4. Udzielanie szczególnego wsparcia dla inicjatyw organizacji pozarządowych:
a) wspierających niepełnosprawnych i rodziny opiekujące się nimi,
b) poprawiających jakość życia seniorek i seniorów,
c) zapewniających opiekę i wsparcie kobietom i ich rodzinom, dotkniętych przemocą.

---