Chłopy! -  wołał czerwony z przejęcia, ( choć może nie tylko z przejęcia, bo za komuny jako stójkowy robił) - Chłopy ! Zimię zabierać będą!

- Jaką zimię? – zainteresował się Ściepka, tyn co to kurniki mo pod lasem

- Ano naszą! Naszą ojcowiznę. Ksiądz się z wójtem dogadały i zimię chcą zabirać. Pod kapliczkę jakąś czy tyż sanktuarium.

 - Ło psiakrwie, tak to się zmówili, kto by pomyśloł…

- Chłopy!  - gorączkował się dalej Gienek – tako kaplico, bez naszej zgody stanąć nie może. Jak już stanie, to się kobity modlić zaczną nie daj Boże, hałos  bydzie , no i tyn, no … krajobraz na nic nam zmarnują. Nie pozwolim. Jak trzeba to się krzyżem położym…

- Ty lepij Gieniuś krzyżem się nie kładź, bo cię za kościelnego jeszcze wezmą – przytomnie zauważył Nasiok

Ale robić cóś trzeba. Przecia to nie o krzyż chodzi ino o wolność naszą i demokrację co nam Kościuszko jeszcze dał…

Rada w radę poszli my do starego Maciaszka co swoje doświadczenie , a i rozum miał, a we wsi cieszył się poważaniem.

 - A wiela tej ziemi wójt chce wom zabrać?  - zapytał wysłuchawszy gromady.

- Ano dwadzieścia pięć metrów – odparlim

- A ziemia to czyja? Wasza?

-Ano gminna, czyli niczyja, czyli naszo

- To ja wam powiem – zamyślił się stary – Przed wojną, tam wedle rzeki był krzyż. Jak przyszli Niemce to go obalili. Potem, jak rześmy solidarność rolników zakładali to postawiliśmy tam krzyż zielazny, co go Antek kowal wystroił. Długo nie stoł. W noc ktoś go z betonu wyciął . Mówili, że to jakieś „ nieznane sprawcy”.  Jak komuna padła postawili tam ludziska trzeci.

- Drugi krzyż – ciągnął swą opowieść Stary – stał we środku wsi. Mieli my tam kościół budować, ale w noc przyszli takie partyjne i krzyż wyrwali. Powiedzieli, że my nowa wieś, że tu żadnego kościoła ani krzyża nie trzeba. I krzyża do dziś nie ma.

- A więc jak tam chceta, chłopy – kończył Stary – chceta bronić to brońta. Pamiętajta tylko, że mało kto z wos nieochrzczony chodzi, a już na pewno nikt z wos, do tej listy niszczycieli krzyży, dopisać się nie zechce. Mom tu, jeszcze z podstawówki, taki wiersz, to wom dam, ino przeczytajta po drodze..

Wyszliśma od starego Maciaszka nieco strapieni. Pod oknym pabu, gdzie światło było lepszejsze, wzienim my książkę i zaczelim czytać:

„ Tylko pod tym krzyżem, tylko pod tym znakiem,

Polska będzie Polską, a Polak polakiem.”

( Wszelkie podobieństwo osób, miejsc i sytuacji jest zupełnie przypadkowe)