Można powiedzieć, że zaczęło się od konińskiego zamku. Ruiny jego stały przy dzisiejszym Placu Zamkowym. Została nazwa. Następnie władze rozebrały cerkiew stojącą za dzisiejszym Urzędem Miasta.

Potem, trzeba przyznać, w latach dwudziestolecia międzywojennego, była w tym rozbieraniu przerwa. Więcej się raczej budowało..

No ale po wojnie uznano, że „ najlepiej by było Stary Konin wyburzyć”. No i znów się zaczęło.

Wyburzono stylowe kino „ Górnik” by w to miejsce ( jakby miejsca nie było) postawić postmodernistycznego potworka. Szło dobrze, więc wyburzono na Placu Zamkowym najciekawszą, wybudowaną w stylu neo -  mauretańskim kamienicę i postawiono w to miejsce…. Ech ! Szkoda gadać.

Potem, w manii wielkości, że to niby „ Polska rośnie w siłę…” wyburzono śliczny, zabytkowy dworzec.

Zabrakło już tej siły do dziś, aby postawić nowy.

Szczytem wydawało się wyburzenie „synagogi” lub, jak kto woli „ domu talmudycznego”. Wydawało się, że wreszcie winni pociągnięci zostaną do odpowiedzialności, a proceder ukrócony. Nic z tego. Nikt nie poniósł do dziś odpowiedzialności a „ przetarty szlak metody wyburzania” testują inni. Od tego czasy zarwał się strop w kamienicy Essowej, wyburzono międzywojenną kamieniczkę przy moście Toruńskim, celowo rozebrano kilka dachów i wyburzono kilka domów przy Wodnej. Ponoć w kolejce na „ modernizację” czeka willa przy Nadrzecznej ( ostatnio siedziba PSL). Strach myśleć co dalej. Ale miasto, starówka, z roku na rok przestaje być starówką , a zastepuję ją makieta czegoś… Czego?

fot. Ruiny zamku w Koninie.