Nie wiem dokładnie jak jest teraz, ale „ za moich czasów” pokonanie drogi do szkoły na Kolskiej z mojej ulicy zajmowało mi jakieś 15 minut. Powrót zajmował niekiedy kilka godzin. To zależało jeszcze czy się szło „ dłuższą drogą” przez centrum miasta, czy też „ krótszą drogą” przez błonia „ za olejarnią”. Dłuższą drogą przez główną ulicę, szło się niezbyt często, no bo to po pierwsze, dłuższa droga, a po drugie wracały nią ze szkoły właściwie same dziewczyny. No więc , bardziej wyrywni szli za dziewczynami i – o zgrozo – nosili Im tornistry. Zdecydowana większość chłopaków szła przez błonia za olejarnią, bo po pierwsze była to krótsza droga, a po drugie można było latem zrobić tamę na śmierdzącym strumyku cieknącym z olejarni, zapalić „ górajkę”, albo pograć w piłkę. Zimą zaś można było poślizgać się na lodzie albo zrobić „ bujawinę” na „ śmierdzącym strumyku cieknącym z olejarni”. Każdy przyzna, że każde z tych zajęć było o niebo ciekawsze niż noszenie dziewczynom tornistrów. Były to zajęcia tak ciekawe, że droga ze szkoły, ta krótsza, nieoczekiwanie wydłużała się do 2, 3, lub więcej godzin.

My tu gadu, gadu, a mieliśmy pisać coś o zdjęciu. Po pierwsze miejsce. Kto dokładnie zlokalizuje? Po drugie „ harcerska czapka”. Nie musiało to wcale oznaczać, w tym czasie, „ przynależności organizacyjnej”. Czapki i mundurki były dotowane przez państwo, więc  często kupowano je dzieciom ,jako tańsze od innych ubrań…  Może ktoś też przyzna się do autorstwa tak sympatycznego zdjęcia lub rozpozna się na nim?