Jego działalność niepodległościowa nie była popierana przez władze carskie. Groziło mu więzienie, dlatego w 1907 r. opuścił naszą parafię i przez Prusy wyjechał do Galicji. Do 1921 r. posługiwał w parafiach archidiecezji lwowskiej. Następnie powrócił do naszej diecezji kujawsko-kaliskiej - do Bełchatowa i Piotrkowa Trybunalskiego, które w 1925 r. zostały przyłączone do nowej diecezji łódzkiej.

W 1928 r. przeniósł się do archidiecezji wileńskiej. Posługiwał w Trokach, a następnie w Grodnie, gdzie pełnił nawet funkcję dyrektora państwowego gimnazjum i liceum. Angażował się także w ruch harcerski. Zmobilizował swoich uczniów do obrony Grodna przed Rosjanami w dniach 19-21 września 1939 r. Znów musiał uciekać, tym razem do Warszawy okupowanej przez Niemców.

W Warszawie pod nazwiskiem Jan Orłowski objął stanowisko kapelana u sióstr loretanek. Organizował tajne nauczanie, a nawet przeprowadził egzaminy maturalne dla młodzieży z Grodna i Warszawy. Angażował się w działalność Armii Krajowej - został kapelanem IV Rejonu Obwodu Śródmieście, używał pseudonimu "Corda".

Po wybuchu powstania warszawskiego z dużym zaangażowaniem posługiwał jako kapelan. Każdego dnia odprawiał po dwie Msze św. i godzinami spowiadał. 13 sierpnia udzielił ślubu dwojgu powstańców - zdjęcia z liturgii są jednymi z najbardziej znanych fotografii z czasu warszawskiego zrywu.

Ks. Wiktor Potrzebski zginął 4 września 1944 r., przed południem, pod gruzami zbombardowanego przez Niemców budynku przy ul. Szpitalnej 4. Jego ciało rozpoznano po rozszarpanej sutannie. Wieczorem został pochowany na podwórku jednego z warszawskich budynków, później miejsce pochówku przeniesiono na cmentarz wojskowy na Powązkach.

tekst: Marcin Nowacki

zdjęcie - ks Wiktor udziela slubu powstańczej parze - fot ze zbiorów Muzeum Powstania Warszawskiego