Jest to budowla gotycka, murowana, z użyciem cegły glazurowanej, jednonawowy, prezbiterium równej szerokości z nawą, zamknięte wielobocznie. Przy nawie od pd. kaplica z XVIII w. i kruchta. W nawie i prezbiterium stropy; zakrystia sklepień;) krzyżowo, skarbczyk kolebkowo. Odrzwia z kruchty i zakrystii rozglifione, ostrołupkowe. Chór muzyczny trzyarkadowy, wsparty na dwóch filarach. Prezbiterium i narożniki fasady zach. oszkarpowane. Szczyt barokowy, otynkowany.
Ołtarz główny barokowy z XVIII w . drewniany, malowany, przy obrazie kolumny, na gzymsie adorujące anioły, obrazy nowe. Ołtarz boczny z lewej strony nawy, rokokowy, z końca XVIII w., drewniany, malowany seledynowo na marmur, dwie kolumny, przerwany gzyms. Obrazy św. Małgorzaty i św. Jana Nepomucena z pocz. XIX w. Ambona z końca XIX w. Zapisanego w rejestrze zabytków pacyfikału z 1689 r. - brak. Korony na obrazie Matki Bożej w kaplicy barokowe, z końca XVII w., srebrzone. Kropielnica gotycka z XV/XVI w., kamienna, wykuta w kształcie kielicha.
Kaplica pogrzebowa p.w. Ducha Świętego, zbudowana ok. 1680 r. z fundacji ówczesnych właścicieli Brudzewa — Radalińskich, jako kościół szpitalny. W 1868 r. po zawaleniu się fasady, skrócona od zach. Odnowiona w 2000 r. Jest to budowla barokowa, murowana, otynkowana. W nawie i prezbiterium strop. Ołtarz wczesnobarokowy z ok. XVIII. Rzcźby, Apostołów z poł. XVII w., dwa anioły barokowe.
    W czasie II wojny światowej w 1940 r. kościół parafialny został przez Niemców zamknięty i zamieniony na magazyn. Zrabowano argentaria i paramenty liturgiczne. Zniszczono 15 krzyży i sześć kapliczek przydrożnych. Kościół Świętego Ducha stracił ogrodzenie. Rozebrano stojącą obok murowaną dzwonnicę.