Znów na podkonińskich błoniach rozciągnęły się równym szeregiem wojska. Znów zbiegł się tłum ciekawych mieszczan. Jest także o. gwardian, reformat (o. Antosz - kapelan w 1 Brygadzie). Lecz w miejscu, gdzie stała szubienica, na której dokonała się ofiara życia patrioty, stoi ołtarz, na którym odprawia się Najświętszą Ofiarę.

W miejscu zaś, gdzie stali oficerowie sądu polowego, stoi otoczony gronem obywatelskim ten, który inaczej rozsądził historię, gorący czciciel Powstania Styczniowego, szczęśliwy kontynuator jego tradycji - Marszałek Polski Józef Piłsudski.

Gdy zakończyła się Msza i stawiano potężny, siedmiometrowy sękaty krzyż z nieokorowanego dębu, znów, jak przed 60 laty, odezwały się farne dzwony. Tłum zebrany na błoniach podjął wielkim głosem „powstańczą marsyliankę" - „Boże coś Polskę". Odśpiewawszy ją, śpiewano jeszcze „Mazurka Dąbrowskiego", a gdy przebrzmiał rozentuzjazmowana młodzież jednym głosem podjęła „My Pierwsza Brygada".

- Marszałek - wspomina ówczesny gimnazjalista p. Józef Meler - siedząc na długiej, prostej, przyniesionej z kościoła ławie, wsparł twarz na dłoniach, a spomiędzy palców wypłynęły mu łzy wielkie.I wydawało się niektórym, że wraz z defilującym wojskiem odrodzonej Ojczyzny, z konnymi banderiami, defilują w swych obszywanych barankiem czamarach ci spod Pyzdr, Koła, Ignacewa, Bieniszewa, Brdowa i pozostałych 34 miejsc bitew i potyczek na Ziemi Konińskiej, że maszerują przed swoim kapelanem, a on, gdzieś z oddali, jak zwykle pogodny, błogosławi ich swym wielkim, drewnianym krzyżem, który „zamienił w symbol powstania.

Przez cały okres niepodległości miejsca związane z o. Maksymilianem Tarejwo otoczone byty szczególnym kultem i pamięcią. Warto jeszcze odnotować, że w 70. rocznicę bitwy pod Ignacewem, w 1933 roku. na polu bitwy odbyła się kolejna wielka manifestacja. Wzięła w niej udział także 9. Konińska Drużyna Harcerska. Od tej pory konińscy harcerze, do wybuchu wojny, opiekowali się miejscami związanymi w jakiś sposób z powstaniem. Trzymali warty przy grobie Tarejwy, składali Przyrzeczenie na mogile w Ignacewie.

Kult oficjalny przerwał wybuch II wojny światowej. Niemcy, jak wszyscy ciemięzcy, obawiali się „ducha Tarejwy". „Odbierzcie narodowi jego historię, a przestanie istnieć" - to zdanie znalazło kolejnych, sprawnych realizatorów.

W 1940 roku pod ciosami topora pada dębowy krzyż na miejscu stracenia. Wraz z tym symbolem miała zniknąć pamięć o Tarejwie. Stało się inaczej...