Minęło wiele czasu, a pamięć o legendarnym emisariuszu, kapelanie, zakonniku i powstańcu trwała wśród mieszkańców konińskiego.

Przyszła, wymodlona przez Mickiewicza, „bitwa narodów". Niepokonany zda się, nieśmiertelny, wieczny zaborca cofał się w popłochu przed wojskami innego zaborcy. Odżywały nadzieje, odżywała pamięć.

1 lipca 1917 roku. za zgodą okupacyjnych władz niemieckich, w Ignacewie, na miejscu bitwy, na grobach 120 powstańców, odbyła się wielka manifestacja, podczas której ustawiono na zbiorowej mogile pamiątkowy krzyż z upamiętniającą bitwę datą. Jednocześnie społeczeństwo powiatu konińskiego postanowiło w tym miejscu wznieść pomnik. W tej sprawie zwrócono się do artysty rzeźbiarza Franciszka Gontarskiego z Włocławka. Opracował on projekt i bardzo szybko, bo już 8 maja 1918 roku, w zniesiono go ze składek społecznych.

W tym czasie też, na cmentarnym krzyżu w Koninie, ozdobionym do tej pory tylko cierniową koroną, pojawiła się tabliczka: „Tu spoczywają zwłoki ś.p. Ojca Maksymiliana Tarejwy z Zakonu O.O. Kapucynów, Kapelana Powstańców Polskich. Zamordowanego przez Moskali w Koninie dnia 9 (pomyłka w dacie - przyp. autora) lipca 1864 r. Cześć jego świetlanej duszy. Niechaj odpoczywa w pokoju. O.A.M.D.G."

Ulicę zaś biegnącą wzdłuż błoni, na których stracono Tarejwę, mieszkańcy wolnego już, niepodległego Konina nazwali „Wałem Tarejwy".

Nie koniec na tym. Postać Tarejwy trafiła nawet do czytanek szkolnych („W służbie ojczyzny" - pogadanki historyczne dla IV oddziału).

Zbliżała się też okrągła, 60. rocznica stracenia patrioty. W tym roku. na murze kościoła w Lądzie, umieszczono tabliczkę marmurową z napisem: „Męczennikowi sprawy narodowej Ś.P. O. Maksowi Tarejwie kapucynowi konwentu Lądzkiego, Emisariuszowi Rządu Narodowego, Kapelanowi oddziału Taczanowskiego aresztowanemu w Lądzie, a straconemu w Koninie za udział zbrojny w Powstaniu Styczniowym - Rodacy".