W uroczystym skupieniu ducha ukląkł cały obóz dookoła namiotu, a najgorętsza w życiu modlitwa popłynęła do Stwórcy wszechrzeczy, któremu poleciliśmy losy kraju i pozostałych w domu rodzin naszych."

Nie zawsze ojciec Max był i mógł być tylko czułym ojcem. Funkcja kapłana oddziału wymagała nieraz, by słowa gorzkiej prawdy powiedzieć „panom braciom". Ujawniał się w tych wystąpieniach temperament Tarejwy i jego - ukształtowane przez dzieciństwo, szkołę, atmosferę warszawską poglądy, które sprawiły, że wśród szlachty okolicznej otrzymał przydomek „ultrademokraty".

„Po skończonej Mszy Świętej i specjalnej benedykcji, której nam ksiądz Max udzielił, wszyscy nowo przybyli wczoraj składaliśmy przysięgę na wierność dla sprawy ojczyzny, na posłuszeństwo naszym dowódcom, na najściślejsze dochowanie tajemnicy w razie dostania się do niewoli rosyjskiej, na miłość bratnią dla  współtowarzyszy i na poświęcenie życia swego w bitwach z nieprzyjacielem oraz na obietnicę, że nikt bez rozkazu dowódcy sam w nikczemnej ucieczce z pola bitwy ratunku szukać nie będzie.

Po zakończonej przysiędze i ucałowaniu Krzyża Świętego, który ksiądz Max każdemu podawał, przemówił on jeszcze w te mniej więcej słowa:

Bracia w Chrystusie! Zebraliśmy się na tern miejscu dla wyzwolenia naszej Ojczyzny z ciężkiej, trapiącej ją niewoli. Wobec Boga. sędziego Najwyższego, wobec tej najdroższej a nieszczęśliwej Matki naszej powinniśmy być ożywieni jedną tylko myślą pokonania wroga, jedną tylko nadzieją, że to spełnimy i wiarą w sprawę, której służymy.

W tych dążeniach powinniśmy wszyscy być sobie równi, nic masz tu bowiem i być nie może żadnej różnicy stanów, wykształcenia lub majątku. Trzymająca kosę dłoń nędzarza nie jest w niczym gorsza od ręki szlachciców przybyłych tu konno i dworno. Tymczasem słyszałem przypadkiem wczoraj jak świeżo przybyli, a już oficerami zamianowani niejacy panowie, czuli się nie na miejscu w naszem otoczeniu, tęskniąc za dworami, sąsiadami z któremi im się rozstać przyszło.

(Tu szmer głuchy, a znamienny jak ryk wzburzonej fali morskiej przebiegł po szeregach kosynierów i strzelców, a oczy ich zwrócone na nas pałały dziwnym jakimś blaskiem.)

Komu się tu nic podoba, wolna droga do domu, ale wara od wszystkich wyrzekań i kwasów, które demoralizująco wpływać mogą na żołnierską postawę i zaszkodzić świętej, narodowej sprawie naszej.

-           Jeszczem w życiu takiej reprymendy nie słyszał - obruszył się Kazio Potworowski -

gdyby mi taką wyrżnął mój pastor z Żychlina nie uszłoby mu to na sucho... ale Kapucynowi, co zrobić...

-Psia kość nie ksiądz! - mruczał Władziu Dziembowski