Limbo nie jest próbą przełożenia poematu Alighieri na deski sceny, bo rzecz to niewykonalna. Myśl, jaka przyświecała mi, tworząc ten obraz, to zapomniana dziś rzeczywistość życia po śmierci. Życie, jako że jest nam zadane – tak mniemam –  kończy się zawsze dramatycznie. Nigdy nie jesteśmy na odejście przygotowani. Wybory jednak, jakich dokonujemy za życia, przenoszą nas w wieczność. Człowiek, będąc istotą wieczną, wiecznie będzie je znosił.

W Boskiej Komedii nie sposób odnaleźć grzechy, które spotyka bohater naszego przedstawienia. Z prostego powodu – ludzkość od czasów średniowiecza bardzo ewoluowała w sposobach,drogach odejścia od Boga, a ojcu kłamstwa udało się, współtworząc cywilizację, przekonać nas, że on nie istnieje. Tym samym sprowadził siebie do przestrzeni mitu, przybierając w działaniu doskonałe kreacje. Przedstawimy kilka z nich.