„Limbo” nie jest próbą przełożenia poematu Dantego Alighieri na deski sceny, bo rzecz to niewykonalna. Myśl, jaka przyświecała mi, tworząc ten obraz, to zapomniana dziś rzeczywistość życia po śmierci. Życie, jako że jest nam zadane – tak mniemam – kończy się dramatycznie, a wybory, jakich dokonujemy, mają nieodwracalne skutki zarówno za życia, jak i w wieczności. Człowiek, będąc wieczny, wiecznie będzie je znosił.

Radomir Piorun