Pani Zofia urodziła się w zaborze rosyjskim 3 października 1917 r. Do czasu repatriacji żyła w powiecie lidzkim, w najmniejszym polskim międzywojennym województwie nowogródzkim. Tam wyszła za mąż. Pobudowała wraz z mężem kowalem dom i kuźnię.

Okres wojny przyniósł wiele zmartwień - śmierć najstarszego syna, niewolę niemiecką i sowiecką męża, rabunek przez władze sowieckie wyposażenia kuźni. II wojna światowa i okres powojenny to wspieranie polskich partyzantów, którzy potrzebowali odpoczynku i jedzenia.

W końcu lat pięćdziesiątych wraz z mężem podjęli decyzję o repatriacji. Zamieszkali w Koninie. Wychowali 3 synów. Pani Zofia doczekała się 8 wnuków i 8 prawnuków. Jedna wnuczka wyszła za mąż za Włocha i mieszka na Sycylii. Troje wnuków z rodzinami osiadło w Wielkiej Brytanii. Pozostali zostali w Polsce.

Dziś czas spędza z 3 opiekunkami i synem, którego w niektóre weekendy zastępuje dwóch wnuków.