Wyjątkową sesję Air-to-Air dla uczczenia 80. rocznicy rozpoczęcia Bitwy o Anglię oraz powstania Dywizjonu 302 i 303, zorganizowało Dowództwo Generalne Rodzajów Sił Zbrojnych. W przedsięwzięciu wzięły udział samoloty F-16 z 31 Bazy Lotnictwa Taktycznego oraz MiG-29 z 23 Bazy Lotnictwa Taktycznego. Całość została wykonana z pokładu samolotu CASA C-295M będącego na wyposażeniu 8. Bazy Lotnictwa Transportowego.

W początkowych założeniach niemieckiego dowództwa bitwa powietrzna miała stanowić wstęp do operacji „Lew morski” czyli inwazji na wyspy brytyjskie, do czego niezbędne było uzyskanie przewagi w powietrzu i na morzu. Luftwaffe miała rozbić brytyjskie siły lotnicze oraz zniszczyć ich naziemną infrastrukturę, a także uniemożliwić brytyjskiej marynarce wojennej operowanie na kanale La Manche.
Początkowo ataki niemieckie skupiły się na rejonie kanału La Manche. Wkrótce jednak ciężar walk przeniósł się nad Wielką Brytanię – niemieckie dywizjony bombowe atakowały lotniska Royal Air Force (RAF), a silna ochrona myśliwców wiązała w walkach angielskie siły lotnicze. Luftwaffe atakowała w dzień i w nocy, a liczba lotów bojowych pilotów RAF rosła od 400 na dobę do 700, a w niektórych dniach sięgała nawet tysiąca.

Największym problemem Brytyjczyków był brak pilotów. Przemysł zbrojeniowy mógł szybko dostarczyć nowe samoloty, ale strat w ludziach – wyszkolonych i doświadczonych pilotów myśliwskich – nie można było szybko uzupełnić. Dowództwo Royal Air Force zdecydowało więc o włączeniu do walki pilotów wojsk sojuszniczych – utworzono nowe dywizjony myśliwskie: polskie (302, 303), czeski (310) i kanadyjski oraz dywizjony bombowe (w bitwie o Anglię walczyły dwa polskie dywizjony bombowe: 300 i 301). Jednostki te weszły do walki w najcięższym jej okresie – w drugiej połowie sierpnia, gdy przewaga Luftwaffe była największa – i poważnie odciążyły lotnictwo brytyjskie.

Podczas tej bitwy istotną rolę odegrali polscy lotnicy z myśliwskich dywizjonów 302 i 303 oraz bombowych 300 i 301, w sumie 144 pilotów. Polacy zestrzelili około 170 samolotów nieprzyjaciela, a 36 uszkodzili. Najskuteczniejszy był Dywizjon 303, który zgłosił 126 zestrzelonych maszyn wroga. Bitwa o Anglię trwała do 31 października 1940 roku i zakończyła się zwycięstwem Wielkiej Brytanii oraz jej sojuszników.

Źródło: DG RSZ
Zdjęcia: Sławomir Hesja Krajniewsk