Wyróżniono kilka szczepów z czego dwa odpowiedzialne są za cykliczne (co 2 – 4 lata) epidemie zakażeń dróg oddechowych występujące najczęściej w okresie późnej jesieni, zimy i wczesnej wiosny. Uważa się, że koronawirusy są odpowiedzialne za 10–20% wszystkich przeziębień. Grupa tych wirusów powoduje choroby u ludzi, od zwykłego przeziębienia po cięższe, a nawet śmiertelne choroby, takie jak zespół oddechowy Bliskiego Wschodu (MERS) i zespół ciężkiej ostrej niewydolności oddechowej (SARS). Wcześniejsze ciężkie choroby związane z koronawirusem, takie jak SARS i MERS, posiadały mniejszą zdolność transmisji niż grypa, ale były podatne na duże zlokalizowane i szpitalne ogniska. Śmiertelność z powodu zakażeń SARS i MERS była również znacznie wyższa niż w przypadku zakażeń grypą.

Zasady postępowania z osobami podejrzanymi o zakażenie nowym koronawirusem 2019. Wstępna klasyfikacja przypadków 2019-nCoV dla celów dochodzenia epidemiologicznego.

Obecnie epidemiologia zakażeń 2019-nCoV i wywołanej nim niewydolności oddechowej nie jest jeszcze dobrze znana. Jednak opracowane zostały wstępne definicje oraz zasady postępowania, które z uwagi na dynamicznie rozwijającą się sytuację epidemiologiczną będą ulegać zmianom.

Przypadek podejrzany:

Za przypadki podejrzane o zakażenie lub zachorowanie wywołane 2019-nCoV należy uznać przypadki, które charakteryzują się:

Objawami infekcji dróg oddechowych, tj.:
temperatura ciała obecnie lub w wywiadzie >380C i

występowanie jednego lub więcej objawów choroby układu oddechowego (np. kaszel, trudności w oddychaniu, duszność, radiologiczne cechy obustronnego zapalenia płuc i/lub zespołu ostrej niewydolności oddechowej (ang. acute respiratory distress syndrome (ARDS)) bez innej znanej etiologii całkowicie wyjaśniającej wyżej wymienione objawy kliniczne choroby i

związkiem z odbytą podróżą lub zamieszkiwaniem w mieście Wuhan, prowincja Hubei, Chiny, w ciągu ostatnich 14 dni przed wystąpieniem objawów klinicznych choroby.

Wystąpieniem objawów klinicznych choroby u pracowników medycznych, którzy sprawowali opiekę nad pacjentami zakażonymi 2019-nCoV.

Objawami ostrej infekcji dróg oddechowych, bez względu na ich zawansowanie, u osób które w ostatnich 14 dniach przed wystąpieniem tych objawów były narażone na: bliski kontakt z osobą z potwierdzonym zakażeniem 2019-nCoV

LUB

sprawowały opiekę medyczną w ośrodkach, w których byli hospitalizowani pacjenci z potwierdzonym zakażeniem 2019-nCoV

LUB

odwiedzały lub pracowały na targu w mieście Wuhan, prowincja Hubei, Chiny

LUB

miały bezpośredni kontakt ze zwierzętami w krajach, w których 2019-nCoV występuje wśród zwierząt lub doszło do przeniesienia zakażenia 2019-nCoV ze zwierzęcia na człowieka (w chwili obecnej zwierzęcy rezerwuar 2019-nCoV nie jest znany).

Bliski kontakt jest definiowany jako:

ekspozycja pracowników medycznych sprawujących bezpośrednią opiekę nad pacjentami z zakażeniem 2019-nCoV,

przebywanie w bliskim otoczeniu pacjenta z zakażeniem 2019-nCoV. 

II. Ogólne zasady postępowania służb medycznych w przypadku podejrzenia 2019-nCoV:

Pacjent manifestujący objawy powinien być hospitalizowany w oddziale zakaźnym (obserwacyjno-zakaźnym) z zapewnieniem warunków izolacji oddechowej i ścisłego reżimu sanitarnego.

Każdą informację o stwierdzonym przypadku, podejrzanym o zakażenie
2019-nCoV należy w trybie natychmiastowym zgłosić do właściwego, ze względu na miejsce podejrzenia, Państwowego Powiatowego Inspektora Sanitarnego lub innego organu Państwowej Inspekcji Sanitarnej.

Personel medyczny mający bezpośrednią styczność z osobą podejrzaną, w tym lekarze konsultujący, powinni być zabezpieczeni w środki ochrony indywidualnej jednorazowego użycia.