Na wyposażeniu każdej synagogi znajdowały się: tarcze na rodały zwane "tas", wskazówki do czytania Tory, ("jad" ), korony na rodały ("keter"), ozdoby w rodzaju kolumn lub kwiatów na rodały ( "ecjachim" albo "rimmonim"), kieliszek na kidusz, puszka na rajskie jabłko, lichtarze, żyrandole, menora (srebrna), miednice i kubki do mycia rąk kohena (zazwyczaj miedziane, ale bogatsze synagogi posiadały srebrne zestawy takich naczyń), szafa, w której przechowywano zwoje Tory (aron ha kodesz), pulpit dal kantora prowadzącego modły w synagodze - mieścił się po prawej stronie aron ha kodesz. Baldachim (chupa) sporządzony z aksamitu lub atłasu, szofar (róg barani), na którym trąbiono w Rosz ha szana.
Do roku 1918 na terenie wszystkich synagog w Polsce znajdował się tekst modlitwy za władcę - "miała ta modlitwa stały tekst, od wieków nieodmienny i była zazwyczaj pięknie kaligrafowana"