Zniknął mur oddzielający klasztor i kościół od zachodniej strony ogrodu, a sam ogród, z warzywnego, zmienił się w ozdobno – parkowy.

Sam klasztor, jak i wszystkie stare , historyczne budynki miał swoje chwile piękna, i swoje tragedie. W latach zaboru budynki przyklasztorne zajmowane były na warsztaty i magazyny stacjonującego w Koninie rosyjskiego pułku dragonów.

Przypomnieć warto, że w latach okupacji Niemcy urządzili w klasztorze i kościele szkołę Hitlerjugend.

W tym celu, miedzy innymi, pomieszczenia samego kościoła, podzielili na dwa poziomy. Zraz po wyzwoleniu doszło przed klasztorem do wielkiej tragedii. Dzieci, w czasie przerwy miedzy lekcjami, zaczęły się bawić pozostawionymi przez Niemców pancerfaustami. W pewnym momencie jeden z nich wypalił i wybuchł wśród gromadki dzieci zabijając i kalecząc wiele z nich.

Po wojnie, jakiś czas, w klasztorze nadal działała szkoła, a budynki przyklasztorne, do lat dziewięćdziesiątych zajęły instytucje państwowe. Swój dawny blask, w tym rozebraną, boczną kaplicę, zniszczone ołtarze, klasztor i kościół odzyskał pod koniec lat dziewięćdziesiątych minionego wieku.