Krótko trwała radość żołnierzy. Służba patrolowa doniosła, że na Pyzdry kierują się aż dwie kolumny wojsk rosyjskich: konińska i kaliska. W tej sytuacji Taczanowski już następnego dnia wyprowadza swe wojska z miasta. Wraz z oddziałem w męczeńską drogę wyrusza kapelan oddziału Maxim Tarejwo...

Omijając nieprzyjaciela oddział ruszył przez Rychwał, Tuliszków i wyszyńskie lasy do Koła. Po zajęciu miasta wojsko rozłożyło się do odpoczynku. Tutaj też Taczanowskiego dogonił wysłannik Rządu Narodowego, który wręczył mu nominację na Naczelnika Wojskowego powiatów konińskiego i kaliskiego. Radość dowódcy i odpoczynek wojska nic trwały jednak długo, bo oto szosą konińską zbliżała się już do miasta, depcząca oddziałowi po piętach, kolumna wojsk rosyjskich.

„Zaalarmowany oddział stanął w szeregach i szykujemy się do wymarszu, gdy dadzą znać, że Moskale już idą - pisze w swych pamiętnikach Chmielewski. - Była to awangarda wojska na nas wysłanego. Jakoż po chwili zaczęły się strzały. Oddział nasz już cały wyruszył, a dwie kompanie strzelców, nasza pierwsza i druga, zostaliśmy u ariergardzie, dla wstrzymania Moskali. Po kilku więc salwach, a już zmrok się zrobił, kiedy cały oddział przeszedł mostem na prawą stronę Warty, my ciągle się ostrzeliwując podążyliśmy za oddziałem. Moskale zaś doszedłszy do mostu zatrzymali się i dalej nie poszli".

Z innej relacji wiemy, że w owej ariergardzie, czyli straży tylnej, pozostał także o. Tarejwo, który, jak pamiętamy, „w boju był tuż przy walczących, szedł z Krzyżem na pierwszy ogień, a w rozsypce stawał na tyłach".

obraz - Bitwa pod Kołem